Suske en Wiske en de vriendelijke Vietnamees
Blijf op de hoogte en volg Coen & Nicole
05 April 2015 | Vietnam, Cừ Lạc
Wat ons opviel bij ons eerste rondje door de stad, was dat veel mensen (en dan bedoelen we echt veel) wel iets mankeerden. Schele ogen, halve armen, kreupele benen, incest armpjes, gezwellen, huidaandoeningen. De stad was er vol mee. Na een tijdje wen je er aan en zo zijn de Vietnamezen er ook aan gewend. Het hoort erbij en de mensen accepteren elkaar zoals ze zijn. Hoe het kan dat er zoveel aandoeningen zijn in Vietnam? Dat heeft alles te maken met Agent Orange. Een chemisch wapen dat door Amerika werd gebruikt om mens, dier en plant te verwoesten tijdens de Vietnamoorlog. Dat leerden we in het oorlogsmuseum. Het museum was vooral gericht op de vele burgerslachtoffers die de oorlog had veroorzaakt, maar ook hoe schandalig en verrot Amerika die oorlog heeft gestart en heeft gevoerd. Dan blijkt dat het vaak toch heel anders was dan zoals wij in ons brave schooldagen uit de geschiedenisboeken leren. Ofja, je weet het niet. Wij leren iets, hier leren ze weer wat anders.. wat moeten we dan geloven? De waarheid zal ergens in het midden liggen zulllen we maar zeggen, maar het zet je wel aan het denken. Iets waar we hier mooi de tijd voor hebben. Behalve het oorlogsmuseum hebben we ook de Cu Chi tunnels bezocht. We zijn er ook in geweest. We hebben maar liefst 8 meter getijgerd door deze tunnel. En al na 8 meter waren we opgelucht om weer bovengronds te zijn. Vergelijk het maar met de kruipruimte onder je huis. Pikkedonker, soms een vleermuisje die hallo zegt, mensen voor en achter je en de nachtmerrie die claustrofobie heet is compleet. Voeg daar 1000 bommen en granaten aan toe en je hebt een idee hoe de Vietcong zijn dagen ondergronds heeft gesleten.
In Ho Chi Minh leerden we ook een Nederlandse man kennen die al een tijdje in Vietnam woont met zijn vriend. Hier volgt in het kort een samenvatting van deze ontmoeting. Hij woont samen met zijn vriend maar sinds kort ook met de neef van zijn vriend. Die was er zomaar even bij in getrokken zonder dat onze Nederlander daar ook maar iets vanaf wist. Hier gaat familie boven alles dus hij kan er niks van zeggen. Hij moet er maar het beste van maken. Alsof dat nog niet moeilijk genoeg is gebruikt die neef ook o.a. zijn tandenborstel en peuteren zijn vriend en die neef bij elkaar in de neus en in de oren en knijpen ze elkaars puistjes uit. Ze doen dat niet omdat ze zo'n intieme band met elkaar hebben maar omdat de Vietnamezen alle lichaams eigen stofjes niet vies vinden. De Nederlander vertelde ook dat een internationaal rijbewijs niet geldig is in Vietnam. Ons originele plan om van zuid naar noord te crossen op de brommer was niet meer. Zo is het best waardevol om zo nu en dan een geëmigreerde Nederlander tegen te komen omdat die je dan in korte tijd veel verschillen kan vertellen.
Gelukkig voor ons rijden er ook bussen. En om eerlijk te zijn is het maar goed dat we nooit op die brommer zijn gestapt in Vietnam. Het is een complete chaos op de weg. Je hebt nog meer kans om vliegende rozen olifanten te zien dan om levend van de brommer af te stappen. Nu moeten we zeggen dat we redelijk goed kunnen overdrijven maar de boodschap lijkt ons duidelijk. Na hier en daar een uitstapje in Saigon stapten we dus in de "veilige" bus naar Long Dien.
Daar heeft onze goeie ouwe Ben Huijbers de bron van al zijn inkomsten gevestigd. Even voor de onwetenden onder ons: de vader van Nicole heeft een eigen bedrijf in alle soorten en maten bedrijfskleding. In Long Dien maken ze veel van deze bedrijfskleding. Sluikreclame mag best, aangezien we daar 2 nachtjes een bijzonder welkom verblijf hebben genoten. Ondanks het feit dat niemand Engels sprak behalve de pastoor van next door hebben we ons bijzonder goed vermaakt. We kwamen aan op zaterdag en laat dat nou net de dag zijn dat ze het bier rijkelijk laten vloeien. Met een lichte kater zijn we op zondag samen met Gáng en Duk naar Vung Tau gereden. Iedereen kent het beeld van Jezus in Rio maar niemand behalve de Vietnamezen en wij 2 kent het 2e grootste Jezus beeld dat dus in Vung Tau staat. Later op de dag hebben we ook nog een mis bijgewoond van de pastoor next door. Natuurlijk verstonden we er geen woord van maar het was een bijzondere ervaring. In Nederland is het Christendom niet meer zo populair maar aan deze kant van de wereld des te meer. Hoog tijd voor een weesgegroetje want de volgende dag gingen we weer de Vietnamese weg op.
Onze volgende stop was Dalat. Na 7 uur slecht te hebben geslapen in de sleeping bus hadden we ons wel mooi een hotelovernachting bespaard. Dat kwam goed uit, want we hadden ons net een nieuw doel gesteld. We willen niet meer dan 5000 euro uitgeven tijdens onze trip. Dat betekent dus dat ons budget van 25 p.p. naar 15 p.p. moet. Een mooie uitdaging he? Terug naar Dalat, want we hebben onszelf ook beloofd niet te veel met geld bezig te zijn. Denk eens aan een van de eerste zonnige lentedagen.. op een vrije zondag misschien. Precies zo was Dalat. Het was een stuk koeler doordat het hoger lag. Lekker aangenaam en het zonnetje scheen vrolijk door. Het was dankzij het klimaat ook de ideale plek voor bloementeelt. Vanuit ons hotel liepen we in 5 minuten langs een banaanvormig meer (meer een veredelde vijver) met waterfietsen erin. De koets van assepoester stond aan de weg en overal bloeiden allerlei kleurrijke bloemetjes. Ons was wel duidelijk waarom dit honeymoon betemming nr 1 is voor Vietnam. Rond Dalat barst het van de heuvels en dennebomen. Met een kabelbaan zijn we een heel eind over het dennebos gebungeld tot aan een boeddhistisch klooster aan een meer. Daar hebben we de rest van de dag doorgebracht. We hebben het drie dagen prima naar onze zin gehad in Dalat, maar onze volgende bestemming was het strand van Doc Let. Na een dikke week zonder strand hadden we er net zo'n behoefte aan als een stevige roker die hunkert naar zijn sigaret in de ochtend.
Via Nha Trang belandden we op twee brommertjes die ons half levend en half dood naar het strand van Doc Let brachten. We belandden bij een fancy resort waarvan we dachten dat we het niet eens konden betalen, maar het was zelfs goedkoop. En behalve een paar Russische toeristen was er niemand. Het water was tot 100 meter van de kust ondiep dus de ideale plek om lekker te spetteren in het water. Toen we het resort af gingen om voor normale prijzen eten en drinken te halen leerden we Hien Ella kennen. We zijn met haar op z'n Vietnamees gaan lunchen en later werden we ook uitgenodigd voor het avondeten met de familie. Ze sprak best een aardig woordje Engels dus dat gaf ook de gelegenheid om een gesprek te voeren met wat meer diepgang. Zij beweerde dat de nieuwe generatie niet ouder zal worden dan 65 door alle antibiotica die we binnenkrijgen, door de vis en het vlees wat we binnenkrijgen en door de pesticiden die worden gebruikt op al onze groenten en fruit. Even schrikken, maar door veel vergelijkbare gesprekken eerder op reis en een heel aantal docu's over dit onderwerp best een aannemelijke bewering. Opnieuw een signaal dat voeding zo belangrijk is. Behalve lokale en gezonde ;) voeding hebben we vooral lekker aan het strand gelegen en gerelaxed. Om toch even een indruk te geven: palmbomen achter je, turquoise zee voor je, perfect bruine benen onder je en een goudgele zon boven je. Dat was Doc Let. Omdat reizen reizen is, zijn we niet langer dan 4 dagen gebleven. We zullen toch onze weg naar het noorden moeten vervolgen. Laat de nr 1 van Vietnam (volgens de Lonely Planet) nou net een busreis van maar 10 uur noordelijker liggen..
Hoi An is volgens velen en ook volgens de Lonely Planet het hoogtepunt van Vietnam. Willen jullie weten hoe het voor ons was? We hadden van Doc Let naar Hoi An weer voor een nachtbus gekozen dus we kwamen vroeg in de ochtend aan. In het eerste opzicht vonden we het een beetje tegenvallen omdat het oude centrum erg toeristisch was en niks écht bijzonders had. Maar nadat de zon was onder gegaan zagen we pas waarom Hoi An zo bijzonder is. Het hele centrum is verlicht met kleurrijke lampionnetjes en er hangt een hele gezellige sfeer. Ennn... het is DE plek voor souvenirs. Het is zo'n plekje waar alles wat je ziet leuk is. Met pijn en moeite houden we ons aan het budget. Op de tweede dag in Hoi An hebben we voor de verandering weer mee gedaan aan een dagtour. We vertrokken met de bus naar de My Son tempel. De jungle heeft de ruïnes van de tempel verzwolgen en lange tijd is het tempelcomplex dus verborgen geweest. De Fransen hebben de tempel weer ontdekt toen ze Vietnam bezetten. Veel hoofden van beelden staan nu in het Louvre in Parijs. Vind ervan wat je wil maar wij vinden het niet zo netjes van de Fransen. Wat wij ook niet zo netjes vinden is dat de Amerikanen meer dan de helft van de tempel hebben platgebombardeerd en alle doden die hierdoor zijn gevallen met helicopters in de zee hebben gedumpt om het in de doofpot te stoppen. Verder was de dagtour naar My Son net zoals alle andere dagtours. We kunnen inmiddels wel stellen dat geen van de dagtours in Thailand, Maleisië, Indonesië of Vietnam een hoogtepunt van onze reis was. We gaan liever zelf op avontuur dan dat we het vlaggetje van de tour operator moeten volgen. Terug in Hoi An zijn we op de fiets gestapt. Ja, je leest het goed. We hebben naar het strand van Hoi An gefietst. Het verkeer in Hoi An was een stuk rustiger en we vonden het lekker om wat actiever te zijn. Dat was ook een van de redenen dat we graag naar Phuong Nha-Ke Bang wilden gaan. Dat is een national park op de route naar Hanoi in het noorden.
Als je Phuong Nha-Ke Bang intypt op google zul je zien dat we genoeg reden hadden om dit niet over te slaan. In 2011 is hier de grootste grot ter wereld ontdekt. Het kost ongeveer 4000 dollar, 7 dagen en een heleboel energie om in die grot te komen dus wij hebben genoegen moeten nemen met minder. Maar toch is deze plek ons hoogtepunt van Vietnam tot nu toe. Het is een geweldig groen en rotsachtig gebied met een goed begaanbare weg erdoor heen. Hier durfden we het wel aan om op de brommer te stappen. We zijn een rondje van 60 km gereden en we hebben ongeveer 60 keer gestopt om ons te vergapen aan het uitzicht. Halverwege het rondje hebben we een grot bezocht die alle voorgaande grotten overtrof. Wat een geweldige plek. Op de tweede dag hebben we het rondje nog maar eens gereden. Toen zijn we gestopt bij een botanische tuin die alles behalve botanisch was. Er was een pad tot aan de waterval en daarna een touw waarmee je verder naar beneden kon. Dat was nog niet zo moeilijk. De weg terug was een stuk uitdagender. Maar dat had er vooral mee te maken dat we de weg kwijt waren. Samen met 3 anderen hebben we minstens een uur door het bos gebanjerd totdat we weer ergens op een weg uitkwamen. Toen we later weer aankwamen bij de botanische tuin zijn we netjes via het pad uitgekomen bij een kleine poel onderaan een kleine waterval. Het deed ons denken aan the garden of Eden dus verkleed als Adam en Eva waagden we ons in de verfrissende poel. Een dag eerder hadden we op de brommer een mooi plekje ontdekt. Door het national park stroomt een groenblauwe rivier en via wat rotsen zijn we naar beneden geklommen. Met rotsformaties en heel veel groen om ons heen hadden we een plekje gevonden waar we altijd al van hadden gedroomd. Daar hebben we samen met wel 1000 vlindertjes om ons heen de dag doorgebracht. Bietje zwemmen, bietje zonnen. En God zag dat het goed was. God keek op zijn horloge en zag ook dat het weer tijd was voor de volgende halte. Vanavond nemen we opnieuw de sleeping bus. We vertrekken naar Hanoi.
-
06 April 2015 - 03:15
Nikita:
Haha 'bietje zwemmen, bietje zonnen' klinkt als een prima dagindeling voor een (Brabantse) reiziger ;-) top verhaal weer, jullie maken mooie dingen mee en bijzondere ontmoetingen!
Geniet er nog van! -
06 April 2015 - 18:12
Els En Wim:
Dag wereldreizigers
Vietnam is tot nu toe een prima land om te vertoeven lees ik. Mooie dingen gezien en ook weer veel avontuurlijke uitstapjes gemaakt. Mooi reisverslag geschreven hoor.
Op naar Hanoi en de volgende avonturen. Veel liefs van ons allemaal
xxxx Wim en Els -
07 April 2015 - 06:49
Manon:
Leuk om de lezen dat jullie het zo goed naar jullie zin hebben. Weer mooie en leuke avonturen beleefd en weer mooie dingen gezien. Weer een mooi reisverslag geschreven!!
Groetjes Manon -
07 April 2015 - 19:05
John En Joke:
Hallo Vietnam (film Robin Williams),
Wat een avonturen maken jullie mee. Fijn dat het allemaal zo goed gaat. Coen als je zo terug komt met die baard kun je gelijk meedoen met de Passiespelen. Ik hoor jullie niet klagen over muskieten enzo. Geen last van???? Verbazend. Nog heel veel vakantieplezier en tot het volgende prachtige verslag.
Heel veel liefs van ons allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley