Kuta Lombok, Komodo boottrip en Flores

Kuta lombok: paradijs op aarde. Chill, veel natuur (en mooi!), stranden omringd door lichtgroene heuvels en mooie golven voor beginnende en gevorderde surfers. We hebben een paar lessen genomen, kicken! Echt verslavend! Wat een heerlijk gevoel als je boven op dat board op de golf staat! We hadden het geluk om Sophie en Bertrand voor de zesde keer deze reis toevallig tegen te komen. Zij hebben al vaker gesurfd en namen ons mee naar een betere plek.
Behalve surfen en ontspannen, was Kuta Lombok voor ons ook een plek waar we een leuke lokale familie hebben ontmoet. Tijdens een wandeling langs een klein dorpje buiten Kuta stond een oude vrouw rijst te plukken. Zij en haar dochter nodigden ons uit voor een kopje koffie. Duurde niet lang of we werden omringd door 20 mensen. Allemaal even vriendelijk, nieuwsgierig en warm verwelkomend. En ook onderling waren ze heel close: kleinzoon gaf oma een aai over de bol en pakte haar regelmatig vast alsof ze zijn kleine zusje was. Niet voorzichtig, part of the family.
Twee meisjes spraken wat Engels, wij wat Indonesisch en met nog wat handen en voetenwerk erbij kwamen we een heel end.
We werden uitgenodigd om terug te komen voor het avondeten: rijst met spinazie met munt. Erg lekker. Kleindochter vertelde dat zij het wel beu was, dit aten ze iedere dag.. Geld voor kip of vlees was er niet.

Na een week in Kuta hebben we een vierdaagse boottrip van Lombok via Komodo naar Flores genomen. De boot was basic: gelakte houten vloer, weinig buiten ruimte, boven een lage kruipruimte met matrasjes. De boot schommelde flink heen en weer in de hoge golven. Lezen was er dus niet bij. Een bijzondere ervaring om vier dagen op een boot te zitten! We hadden een hele leuke groep (van 11 mensen) en dat zorgde voor gezelligheid. De eerste dag kwam dat goed van pas, want we hadden slechts één zwemstop van een uurtje en de rest was vooral varen. De dagen erna daarentegen hebben we op meerdere stops uitgebreid kunnen snorkelen tussen levendig koraal. We hebben in een prachtig en heel erg lekker warm zoutwater meer gezwommen en tussen de machtige Manta Ray's gesnorkeld. We hebben tijdens de vaartocht prachtige uitzichten op het land gehad en natuurlijk hebben we de komodo dragons gezien. Indrukwekkend en lui, maar onvoorspelbaar. En op Rinca veel actiever en talrijker waren dan op Komodo zelf.

Aan het einde van de boottrip kwamen we in het romantische havenplaatsje Labuan Bajo aan. Aldus de Lonely Planet. Wat een flop. Niks romantisch aan. Aan het einde van onze reis kunnen we wel stellen dat de Lonely Planet van Indonesië op alle mogelijke manieren heeft gefaald. Gelukkig hebben we het onszelf nog erg leuk weten te maken met iedereen van de boot.

Samen met Federica en Jedi zijn we op Flores verder gereisd. Zij komt uit Italië en heeft een jaar in Nieuw Zeeland gewerkt, waar ze hem leerde kennen. Een warm en gezellig stel, kun je uren (of zelfs dagen) mee kletsen.

Federica en Jedi vertelden over Samoa island (in de buurt van de Fiji's). Een eiland waar alles voor handen is: overal lopen kippen en vee en overal groeit fruit. Mensen hoeven niks voor hun eten te doen. Dat is nog eens biologisch! Daar komt geen vrachtwagen, vliegtuig of brandstof aan te pas om eten te krijgen. Een ander leuk dingetje is dat elk laatste kind bij wet een meisje moet zijn als ouders nog niet eerder een meisje hebben gekregen. Meisjes zijn namelijk degenen die werken op Samoa Island (in het huishouden), de mannen doen praktisch de hele dag niets.. Dus wat doen die malloten, als er dan een jongetje wordt geboren moet die zich kleden en gedragen als een meisje. Simpel.

Samen met Federica en Jedi zijn we naar Bajawa gereisd, waar we de Wawo Muda Vulkaan beklommen. Een makkelijke klim, alleen de afdaling naar de krater was wat lastiger: de grond was steil en bestond uit kleine losse stukjes rots. Een verzwikte enkel en een paar halve vallen later stonden we beneden. Een geel meer en en bruin meer, zwarte overblijfselen van afgebrande struiken, nieuwe struiken, gelaagde grond, en wat bomen. Een grote diversiteit in een niet al te grote krater. Was de moeite waard!

Van daar gingen we door naar een strand vlakbij Riung, in het noorden van Flores. Prachtige plek! Een verlaten strand, hele leuke bungalows, geen andere toeristen en geen WiFi. Oftewel: pure ontspanning! Lekker drie dagen niksen, niet verkeerd ;)
De plek (eco garden bungalows) was van de Florese Philipe. Zijn vader van 79 stond daar actief hout te kappen om een nieuwe bungalow te bouwen. Een grote man, gespierd en nog steeds een rechte rug. En hij klom nog in kokosbomen! Respect!

De laatste dag in Ende was een kleine teleurstelling: we wilden onze laatste vulkaan, de Kelimutu gaan beklimmen. 's Ochtends vroeg de bus in die richting. Halverwege was de weg verzakt door een aardbeving en dus moesten we een stukje berg op en afklimmen om aan de andere kant te komen. Aldaar stonden tientallen mensen klaar om veel te veel geld te vragen voor onze de volgende rit. Een half uur later reden we weg, we hadden besloten toch iets meer te betalen dan ons budget, want we wilden wel graag naar de vulkaan. Eenmaal bij de vulkaan bleek er een in 2014 verhoogde entrance fee te zijn: 150.000 rupiah p.p. voor de tourist, 5.000 voor de local. Discriminerend, oneerlijk en er was geen geld meer voor. Dat betekende 3 uur voor niets gereisd en nu terug naar Ende... Weer een wijze les over het tweede gezicht van Indonesie: zeker op de plekken waar geen moslims zijn (moslims rommelen vanwege hun geloof niet zo met geld en bewegen makkelijker naar je toe met een eerlijke prijs), plekken zoals Bali (hindoes) en Flores (christenen) draait het veelal om geld. Mensen in het transport zijn de ergste geldwolven. Flores was in tegenstelling tot Bali buiten het transport gelukkig opvallend eerlijk, de meeste mensen zijn nog niet aan toeristen gewend.

Afijn, we gingen niet bij de pakken neer zitten op onze laatste avond in Indonesië. We hebben er nog een gezellige avond van gemaakt, want de volgende ochtend moesten we afscheid nemen van onze nieuwe vrienden.

De vlucht van Ende naar Bali was super mooi: we vlogen laag over land met een propellervliegtuig. Dat gaf een mooi zicht op het land, de bergen, vulkanen en de zee. De afstand over Flores, die ons met de auto over de bergen meer dan 12 uur had gekost, vlogen we nu in een klein half uur voorbij.
Nu hebben we onze volgende transfer op Singapore en straks vliegen we naar Ho Chi Minh in Vietnam. Onze bestemming voor de komende maand! Daarna volgen Laos en Cambodia en als we genoeg tijd hebben Myanmar. Zo niet: liever de tijd nemen voor een land en wat minder zien, dan haasten om alles te zien. In ieder geval nog genoeg moois in het vooruitzicht de komende drie maanden!

Bedankt voor het lezen, heel veel liefs en we horen graag van jullie hoe het daar in Nederland gaat!