Vietnam en Laos

Hanoi! Grote stad. Drukte en alles te verkrijgen. Ideale plek om motorhelmen te kopen. Na al dat brommer rijden in Azië is het gevoel van vrijheid ons wel goed bevallen! En dus willen we voor het motorrijbewijs gaan. De helmen hebben we naar huis gestuurd en wij zijn doorgegaan naar het indrukwekkende Hoa Lao Prison Museum uit de tijd van de Franse bezetting. De gevangenen lagen hier op een houten plank, met hun enkel vastgeketend aan het hout (zie foto). Soms in een zaal naast elkaar, soms in de kerkers alleen. En de grote verzet 'gevaren' werden zonder proces onder de guillotine gelegd... Kippenvel.

Next stop: Ba Be national park. Een gedoe om daar te komen, want we moesten met 2 verschillende busjes mee en werden afgezet 16 kilometer er vanaf. Maar na een flinke zoektocht voor een motobike is het ons gelukt. We vonden een dal met felgroen gras aan het Ba Be meer tussen de bergen. Wat kinderen aan het voetballen, wat ossen aan het grazen en wat eenden aan het waggelen. Mooi gezicht, lekkere geluiden, heerlijk! Mooie plek voor een fruithapje. Daarna hebben we onszelf getrakteerd op een lekker wam drankje, want het was heel erg koud.
Ook in Sapa, de volgende plek, hield de kou aan. Waarschijnlijk zal het jullie in Nederland prima in de oren klinken, maar zo'n nul tot tien graden 's nachts gaf ons de bibbers. Desondanks een sfeervol klein stadje, met een zowaar kerstgevoel.

We gingen op trekking met Chi en Dom, twee traditioneel geklede dorpelingen. Sapa staat bekend om haar mooie rijst terrassen en om de dorpjes in de omgeving. Chi en Dom lieten ons deze zien en namen ons mee naar Doms huis, waar we een nacht bleven slapen. Een basic huisje: betonnen vloer, geen ramen, nauwelijks meubels. Kaal. Een gat in de vloer, waar Dom een vuurtje stookt om te koken. Geen stromend water en het toilet is de buitenlucht. We hebben niet echt geslapen die nacht, aangezien we met z'n tweeën op een vierkante meter moesten liggen. Basic dus. Maarrr, toch heel leuk! Buiten lopen allemaal puppy's rond, zwijnen, biggetjes en kuikentjes. Een prachtig uitzicht en lekkere plattelandsgeluiden. Nadat Dom heerlijk uitgebreid voor ons had gekookt, hebben we samen met haar dochter de hele avond gekaart. Ze vond het zo leuk, dat we haar de kaarten hebben gegeven. De volgende ochtend om kwart voor zes zat ze alweer te kaarten met haar broertje. Leuk! Moeders al weer druk in de weer om voor alle dieren rijst en mais te koken.
Na het ontbijt (waar Chi 8 shotjes 'happy water' achterover tikte) weer een mooie dag trekking tussen de dorpjes en rijstvelden door.

In Sapa hebben we de documentaire Zeitgeist gekeken. Misschien ken je hem al, misschien niet. Wij vonden hem in ieder geval erg verhelderend. De verschillende puzzelstukjes vielen wel op de plek. De docu laat zien dat de Wereldbank, die al het geld produceert, is geprivatiseerd: het is eigendom van de rijkste families ter wereld. De overheid leent het geproduceerde geld van de Wereldbank, met een rente. Zo heeft de overheid altijd een schuld bij de Wereldbank.
En zo hebben de rijkste families dus enorm veel invloed op de politiek. Deze families (tevens eigenaar van oliebedrijven, medicijnproductie, media, grote bedrijven in de voedingsindustrie, enz) hebben daar natuurlijk een belangrijk slaatje te slaan.
Hoe dan? Een voorbeeld:
Het is al lang uitgevonden dat je met 2 magneten energie kan opwekken. Dat is milieuvriendelijk en gratis. Maar als dat uitkomt, kunnen die rijke families fluiten naar hun inkomsten aan olie. Dus wordt dit onderdrukt. Best een ziek systeem hè?
We zullen het hier bij laten, maar als je geïnteresseerd bent, kun je de docu terug zien op YouTube, vinden wij zeker de moeite waard!

Onze laatste stop in Vietnam was Dien Bien Phu. Hier zijn we een resort binnen gesneakt om vervolgens heerlijk te zwemmen! Daar waren we wel weer aan toe aangezien we niet gewend zijn om het strand zo lang te missen.

In ons vorige verslag vertelden we jullie dat we ons budget op 15 euro per dag hadden gezegd. Benieuwd hoe dat is gegaan? Dat is aardig goed gelukt! We hebben uiteindelijk 1250 euro uitgegeven met z'n tweeën voor een maand Vietnam. En dus 750 euro bespaard. Dikke pluim voor ons! Een minpunt was wel dat we veel met geld bezig waren: tot op het bot onderhandelen en bij iedere uitgave kijken of het wel in je budget zit. Ook niet altijd even prettig dus.

In Vietnam was het lastiger om contact met andere reizigers te krijgen. De guesthouses hadden hier geen gemeenschappelijke ruimte en er waren veel Fransen en veel mensen die voor een korte periode op vakantie waren, die leken niet zo veel behoefte aan contact te hebben. Hier en daar hebben we wel wat aanspraak gehad, maar eerder één of tweemalig contact met een leuke local (ook leuk natuurlijk!) dan wat langer contact. En dat hebben we in Vietnam toch wel een beetje gemist. Dat doet je wel beseffen dat je je geluk uit het contact met anderen haalt. En dat, in combinatie met mooie natuur en bijzondere ervaringen, maakt je reis.

Op naar Laos! De mensen die we tot nog toe spraken vonden er ofwel niks aan, ofwel waren ze er gek op. Wij sluiten ons aan bij die laatste groep!
Vriendelijke en eerlijke mensen, wel erg duur allemaal en hele mooie natuur. Behalve heel veel groen en wat houten hutjes hier en daar hebben we niet veel meer gezien. En er was direct volop aanspraak met andere toeristen.

Toen we aankwamen in Luang Namtha was het weekend en blijkbaar net nieuwjaar geweest. Overal waren straat barbecues met heel veel bier. De mensen hier zijn gek op bier. Ieder huis heeft minstens 10 lege kratten voor de deur staan.
We leerden Jule en Felicitas kennen, twee Duitse meisjes. Samen met hen zijn we naar een waterval gefietst, waar we een tijdje lekker in het water hebben zitten kletsen onder het genot van een stukje fruit. Daarna hebben we bij een tempel op een heuvel de zonsondergang bekeken.

Jule en Felicitas reisden door en wij gingen op tweedaagse jungle trek met een overnachting in het dorpje Lantha. Onze gids Com Bai liet ons tijdens de trek van alles proeven. Een insectenmix en rivierwier tijdens de lunch, allerlei blaadjes tijdens de tocht en tijdens het diner nog meer... Tijdens de tocht hoorden we plotseling een trein. Raar, midden in de jungle. Dit bleek dan ook geen trein, maar een bosbrand te zijn. We konden de brand in de verte zien, maar het geluid werd steeds harder en het vuur kwam dichter bij. De gids zag er angstig uit. O hellup, gaan we dan dood hier in het bos in Laos?! Gelukkig, we leven nog! Opluchting. Het bleek een van de vele aangestoken bosbranden te zijn. Dat doen mensen hier om grond te winnen voor landbouw. Gek genoeg zie je veel afgebrande stukken bos, maar nauwelijks landbouw. Tijdens het afbranden controleren ze het vuur, door banen van drie meter om het beoogde gebied heen vrij te maken van bladeren. Maar regelmatig sterven er mensen, want er wordt niet naar gekeken of er nog mensen in het bos zijn...
Heelhuids kwamen we aan in het dorp. Tijd om het avondeten voor te bereiden. Aan Coen de eer om de kip te slachten. Klinkt raar misschien, aangezien Nicole vegetariër is? Toch niet. We zijn beiden van mening dat als je vlees eet, je de waarde moet kennen van een leven te nemen. In Nederland zijn we dit geheel ontgroeit. Alles gebeurt op afstand, waar we het niet hoeven zien. Als je in Nederland met een kip, die zijn leven vrij in de tuin heeft rondgelopen, bij de poten door de stad zou lopen, zou je waarschijnlijk zelfs staande gehouden worden door de politie. Terwijl in de fabrieken kippen in kleine hokjes op elkaar worden gepropt. Hypocriet. Hoewel het onze derde jungle trekking was, was het er een met weer een bulk aan nieuwe ervaringen.

Terug in Namtha hebben we van twee frisdrankblikjes onze eigen alcoholstoof gemaakt. Hoe makkelijk het ook is, wij hebben er enkele uren voor nodig gehad. Maaaarr, dan heb je ook wat. We gieten er wat alcohol in, houden er een vuurtje bij en zetten ons pannetje er op om te koken. Leuk om weer eens iets te creëren!

We zijn vandaag na een busreis van 8 uur aangekomen in Nong Khiaw. Een prachtig plekje aan de rivierbedding tussen de bergen. En er is een Indiaas restaurant! Dat wordt genieten! Volgende keer meer daarover!

De tijd gaat hard hier, zo hard. We hebben nog maar twee maanden van de zes en half over. We hebben veel verschillende plannen gemaakt voor onze laatste twee maanden. Cambodja of toch Myanmar? We hebben de knoop doorgehakt en besloten om de laatste maand terug te gaan naar ons paradijs op aarde: Indonesië. Daar gaan we de laatste weken lekker genieten op het strand op de Gili's en op Kuta Lombok. En we hebben zojuist de approval gekregen dat we van 20 tot en met 31 mei onze 10 daagse vipassana stilte meditatie in Jakarta mogen komen doen. Tot die tijd blijven we nog een tijdje in Laos (dat komt qua paradijs aardig in de buurt bij Indonesië) en gaan we waarschijnlijk nog een week doorbrengen op Ko Kut of in Pai, beide in Thailand. Ko Kut is een eiland en Pai schijnt een hele chille hippieplek te zijn. Nog een goed vooruitzicht dus!

Dit was weer ons verhaal en nu zijn wij benieuwd naar die van jullie. We kregen leuk nieuws van jullie uit Nederland, want PSV is kampioen! Cheers to that! We hopen dat jullie van het feest genoten hebben. Let us know hoe het daar verder is. Thanks for reading!