Melacca, Pulau Tioman, Singapore, Bukit Lawang

Hallo apu kabar, zoals ze hier in Indonesië 'hallo, hoe gaat het' zeggen!

We hebben weer een boel mee gemaakt en dat begon niet goed. Vlak na ons vorige verhaal kregen we het bericht dat Nicole's opa was omgekomen in een auto ongeluk. De meesten van jullie zullen dit waarschijnlijk al meegekregen hebben. Het was rot om niet bij onze familie te kunnen zijn en om niet bij het afscheid te kunnen zijn. Gelukkig konden we wel veel skypen met de familie en hadden we steun aan elkaar. Nicole heeft een stukje geschreven voor de begrafenis en we hebben samen een kaarsje opgestoken. De eerste dagen daarna hebben we erg rustig aan gedaan.

Melacca was daar een fijn plaatsje voor. Erg gemoedelijk. Een grote stad, maar het oude stadscentrum is erg klein. De afgelopen eeuwen zijn de Portugezen, de Nederlanders en de Engelsen hier geweest en dat is terug te zien in de bouwstijl. Er zijn Nederlandse grachten en er zijn veel sierlijke gebouwen met dikke betonnen muren, pilaren en grote ramen. Er is een Nederlands Stadhuys en een Nederlandse gereformeerde kerk. We hebben overheerlijk gegeten in het kleine Little India en we hebben gewandeld door Chinatown. Naast wierook en houtsnijwerk verkopen ze hier veel Lego en Pokémon kaarten (erg in trek bij de volwassenen). We hebben allebei een armbandje gekocht ter ere van opa.
We zijn naar een moskee op palen op het water gewandeld. Nicole had netjes en lange broek aangedaan en een sarong omgeslagen, maar dat was niet genoeg: ze moest een heel gewaad aan en een hoofddoek op voor ze naar binnen mocht. En wat we vooral bizar vonden: Coen mocht met blote schouders naar binnen.

Later bij het avondeten zagen we een man de restjes van het bord van zijn voorganger opeten. We wilden hem graag een gerecht kopen, maar dat voelde denigrerend, zeker onder de afkeurende blik die het personeel op hem sloeg. Wel een wijze les voor ons: de volgende keer doen we dat zeker!
De manager van ons hostel vertelde ons over Maleisië. De eigen bevolking heeft meer rechten dan de Indiase en Chinese immigranten. Een Chinees die tijdens Ramadan varkensvlees had gegeten voor de ogen van een Moslim kreeg daarvoor 10 jaar gevangenisstraf. En een vrouw die tijdens de Ramadan na zonsondergang met haar honden (volgens de Koran onreine dieren) had gegeten kreeg er ook 10. De manager vertelde dat de democratische politiek corrupt is: dezelfde partij is al meer dan 50 jaar aan de macht. En als je de partij tegen werkt, beland je ook in de gevangenis..

In de bus van Melacca naar Mersing leerde we Anwar kennen. We spraken met hem over de wereldpolitiek. Dat de grote bedrijven en de allerrijkste families (zoals de Rockefellers) een ontzettend grote invloed op de politiek hebben. De industrie omtrent genetisch gemanipuleerde voeding, medicijnen, tabak, alcohol en wapens is ontzettend machtig. Uiteindelijk draait het allemaal om geld en niet om gezondheid. Dus ook in Nederland zit de politiek eigenlijk maar krom in elkaar.

In Mersing pakten we de Ferry door naar Pulau Tioman, een prachtig eiland in de Zuidoost kust. Het eiland bestaat uit lage bergen bebost met jungle. Het regenseizoen loopt op zijn einde, maar er is nog steeds weinig toerisme en de meeste hotels zijn nog dicht, lekker rustig dus! We vonden een mooi hutje aan het strand en daar leerden we de 62-jarige Peter uit Zweden kennen. Hij was 2 maanden met de fiets aan het rondtrekken door Maleisië. Hij had 10 jaar geleden met zijn gezin de Tsunami meegemaakt. Het was heel indrukwekkend om zijn verhaal te horen. Op sommige plekken kwam er een watermuur van maar liefst 15 meter op het vaste land af!
We hebben het eiland verkend tijdens een wandeling en naast de prachtige uitzichten zagen we twee grote leguanen en een paar prachtige witte vogels met hele lange smalle nekken. Onderweg hebben we een lokale lekkernij 'ABC' gegeten: een coup met ministukjes ijsblokjes met grenadine en onderin kidneybonen en mais. Aparte combi, maar wel lekker.
Verder hebben we op Tioman rustig aan gedaan en vooral bij het hutje aan het strand gezeten.

Toen was het tijd voor Singapore. Een hele rijke stad. We zagen Ferraris rijden en midden in de woonwijk stond een lambourghini.
Singapore is nog individualistischer dan Nederland: In de metro is iedereen, zelfs de ouderen, op zijn telefoon aan het spelen. Iedereen maakt selfies. En alles is geregeld: op de grond bij de metro staat met grote pijlen aangegeven waar je moet staan en bij de roltrap hangt een bordje waar zelfs op staat hoe je op de roltrap moet staan, hoe je je hand moet houden en dat het verboden is je buggy mee op de roltrap te nemen. Hoe specifiek! Zelf nadenken is er niet meer bij..
In Singapore hebben we een hindoeïstische tempel bezocht. De hindoeïstische tempels zien er zo mooi en vrolijk uit: ze zijn gevuld met prachtige beelden van alle verschillende goden in alle kleuren van de regenboog. De hindoes geloven dat god alles en overal is. Dus niet alleen de natuur, maar ook ieder dier en ieder mens. Dat is mede de reden dat er zo veel verschillende beelden in de tempels staan.
Naast de tempel hebben we ook de dierentuin en Marina bay bezocht. De dierentuin was heel mooi en ruim opgezet, de dieren zaten niet in kooien. En Marina bay was net Dubai in het klein: gigantische gebouwen, met als hoogtepunt het welbekende gebouw met het schip er op en de Gardens met de mega grote aangelegde verlichte bloemen.

Na een lange reis zijn we van Singapore op Sumatra in Indonesië aangekomen. Het is hier lang niet zo modern als Singapore of Maleisië (veel puurder) en het eten is heerlijk! Als je uit een bus komt, zijn er weliswaar meteen tientallen mannetjes die je in een tuktuk proberen te duwen om je vervolgens naar een veel te duur busje buiten het busstation te brengen.

Onze eerste stop op Sumatra is Bukit Lawang. Wat een geweldige plek! De locals zijn ontzettend vriendelijk en open! We hebben met een groep Indonesische jongens van onze leeftijd een lange wandeling gemaakt naar de shipcaves, waar we als spinnen doorheen moesten klimmen tussen gevaarlijke en soms op het eerste oog onmogelijke stukken. Daarna hebben we gezellig met de locals bij de rivier gezeten, waar ze twee kippen boven het kampvuur hingen. Deze werden anderhalf uur later met iedereen gedeeld. En iedere avond speelden de locals gitaar en zongen ze liedjes. En dat deden ze met zo veel passie! Heerlijk en super gezellig!

We hebben ook het Kindertehuys bezocht. Dit was opgezet door Saskia en Sugianto, een Nederlandse vrouw en haar Indonesische man. De aanleiding om dit op te starten waren de rivieroverstromingen van 2003. Toen zijn er honderden mensen omgekomen in Bukit Lawang en daardoor werden veel kinderen wees. Deze kinderen zwierven van huis tot huis. Saskia vertelde dat het leven van een wees hier niks waard is: zo was er een leraar die een steen naar het hoofd van een wees gooide om de klas stil te krijgen. En de kinderen accepteren dat, want ja ze zijn 'maar' een wees. Triest. Doordat ze nu in het Kindertehuys Engels leren, verandert hun status echter wel, omdat zij nu vaak degenen zijn die in de klas gebruikt worden om voorbeelden te geven.
In Bukit Lawang hebben we met de groep en onze gidsen Tara en Jaka een geweldige trekking gedaan door de dichtbegroeide jungle. Onderweg zagen we een grote groep gibbon apen en 5 Orang Oetangs. Wauw! wat een luie, maar slimme apen zijn dat! We hebben een gezellige avond vol met lucifertrucjes en grappige oerang oetang spelletjes. En de volgende dag hebben we gechilld onder een waterval om vervolgens in rubber banden terug de rivier af te tuben. Het was een geslaagde trekking en een geweldige tijd in Bukit Lawang!

We zijn zojuist aangekomen in Berestagi waar we morgen een hike gaan maken naar onze eerste vulkaan!

Selamat jalan, oftewel: goodbye! En tot horens!