Berestagi, Lake toba, Jakarta, Ciwidey en Yogyakar

Hallo!

Wij zijn inmiddels 3 weken in Indonesië, we spreken wat basis woordjes in de lokale hoofdtaal en vanaf Berestagi hebben we 30 pagina's in ons dagboek volgeschreven, maar dat zullen we jullie besparen ;) hier een 'korte' samenvatting.

Om bij het begin te beginnen: de vulkaan die we gingen beklimmen in Berestagi. Dit deden we samen met Achim, onze Duitse vriend met wie we vanuit Bukit Lawang zijn doorgereisd. De vulkaan was buiten de fruitmarkt eigenlijk ook wel het enige wat er voor ons in Berestagi was, want dit was de enige plek waar we ons niet helemaal welkom voelde. De mensen lachten niet en we troffen twee keer kauwgom op ons aan. Zodra we echter buiten het stadje kwamen en de vulkaan op liepen, waren de mensen die we tegenkwamen (waaronder tientallen scouts die allemaal met ons op de foto wilden) weer super vriendelijk. De klim zelf duurde lang, maar was goed te doen. En het uitzicht boven was prachtig! De krater was dicht, maar er waren enkele kleine gaten waar zwavel en gele rook die er uit ontsnapten (en een heerlijke rotte eiergeur ;) ).

Vanuit Berestagi zijn we weer met zijn drieën doorgereisd naar Lake Toba. Een vulkanisch gevormd meer op Sumatra. En op dat meer licht het eiland Samosir. De natuur hier was prachtig en ondanks dat het redelijk uitgestorven was, vonden we een gezellig guesthouse waar we leuke mensen leerden kennen. Wat ons opvalt is dat veel backpackers zijn gaan reizen nadat ze er achter kwamen dat hard en veel (en vaak ook stressvol) werken om een groot huis of een dure auto te kunnen betalen niet alles is. Ook ons ideaalbeeld is om een iets kortere werkweek te hebben en wat kleiner te wonen, zodat we meer tijd voor onze dierbaren vrij hebben.

Afijn, een brommer zijn we Sentosir island gaan verkennen. Op de heenweg naar de andere kant hebben we 2 uur over de verharde weg langs de rand van het eiland gereden en op de terugweg zijn we binnendoor gegaan, over de onbegaanbare wegen vol met rotsen en modderpoelen. Dat duurde vier uur, maar we kwamen heelhuids terug en onderweg hadden we prachtige uitzichten gehad op kleine dorpjes, rijstvelden, de typisch Batakse huisjes (van de lokale bevolking, zie foto), Lake Toba en het gebergte. Het gebergte is hier compleet anders dan in Thailand. Daar is het heel rotsachtig, maar hier is alles bedekt met een felgroene laag gras. We hebben een Bataks huis van binnen gezien en alles wat daar op de houten vloer lag was een dun matrasje en een berg kleren. De mensen leven hier heel basic en klein, maar dat lijkt ook alles wat ze nodig hebben. Ze leven vooral buiten en als het regent, slapen ze. Zorgeloos!

De volgende stop was Jakarta op Java. Stond bekend als een smerige stad waar weinig te doen is, maar dat wilden we toch graag eerst met onze eigen ogen zien. En gelukkig maar, want we vonden het reuze mee vallen. En we vonden met namens de mensen oprecht heel vriendelijk! Iedereen lacht, groet je en is behulpzaam. We hebben door Kota gewandeld, het oude koloniale gebied met een groot plein vol oud-Nederlandse gebouwen. Het plein stond eveneens vol met Indonesische studenten die voor Engels de opdracht hadden gekregen toeristen te interviewen en een foto te maken. De eerste tien waren leuk, maar toen we daarna nog geen stap konden verzetten, hebben we toch zo snel als mogelijk de kans gegrepen om weg te komen. Lijkt ons vervelend om een beroemdheid te zijn, totaal geen vrijheid en je moet altijd maar vriendelijk blijven.

Daarna gingen we door naar Bandung. Bandung zelf was een miljoenen stad, maar we gingen daar vooral heen voor Ciwidey, een plekje 2 uur ten zuiden van Bandung. Zoals we wel vaker gereisd hebben, gingen we ook naar Cidiwey met een minivan: de lokale vorm van openbaar vervoer. Voor 70 cent zit je twee uur in het busje. De busjes worden helemaal volgepropt: met 18 mensen waar er in Nederland maximaal 11 plekken zouden zijn. De locals kunnen dat makkelijk volhouden om uren opgevouwen te zitten, fysiek zwaar werk te doen, op de grond te slapen et cetera, en je zult ze niet horen klagen. Waar Nederlanders in de bus nog wel eens een tas op de stoel naast zich zetten zodra iemand de bus binnenkomt, schuiven mensen hier meteen op om plaats te maken, al is dat nog zo oncomfortabel. En de wijze les die Indonesië ons leert is het groepsbelang voorop zetten. En hoe minder je klaagt, hoe meer je kunt hebben.

Cidiwey, wat was dat een hoogtepunt! We hebben prachtige theeplantage gezien: overal op de heuvels, zo ver als je kunt kijken zie je de typische golfbeweging van de paden tussen de theestruiken door. En het grootste hoogtepunt was de Kawah Putih (de witte krater). In de krater was een klein vulkanisch gevormd meer met azuur / witblauw water waar de stoom vanaf kwam. Dat werd omringd door de rotsachtige kraterrand en dorre zwarte boompjes (zie foto).

Door na Yogyakarta. Hier zijn we vijf dagen geleden aangekomen en hier zijn we nu nog steeds. Yogya is een gemoedelijke stad, er is geen hoogbouw en de mensen zijn vriendelijk.

Hier in Yogya, maar net zo goed in de rest van Indonesië heb je heel veel kleine ondernemers. Je ziet bijvoorbeeld veel eetkraampjes naast de straat, koffiekraampjes, mini supermarktjes enzovoort. De ondernemers bepalen zelf hun werktijden en werkdruk. Ze kunnen goed de hele dag met de buurman staan kletsen. En ze lijken veel gelukkiger hier dan in grote ontwikkelde steden (zoals Singapore) waar iedereen onder hoge werkdruk voor een baas werkt.

Zoals in Nederland iedereen een fiets heeft, zo heeft hier iedereen een brommer. En hier gaan die uiteraard wat harder dan in Nederland. Alles rijdt door elkaar op de weg en je wordt van links en van rechts ingehaald. Daar moesten we even aan wennen, maar dat zit er zo in en dan doe je vrolijk mee met de rest. En dan is het eigenlijk heel leuk om hier te rijden.

We verblijven in het guesthouse van Charlotte, een Nederlandse vrouw. Een gedeelde badkamer zoals gewoonlijk, maar deze is brandschoon! En er is warm water! En er is zelfs een zwembad! Charlotte vertelde ons dat westerlingen schrikken dat ze in Indonesië woont, zodra ze horen dat dit het grootste moslim land ter wereld is. Bizar (en met dank aan Amerika) dat westerlingen zo negatief over de islam denken. Een groot gebrek aan kennis (of aan juiste kennis).

In Yogya hebben we onszelf laten verwennen met een heerlijke Javaanse massage: in tegenstelling tot de Thaise buig en trek massage is dit er een met veel drukpunten. Alles wordt gebruikt, ook de ellebogen. Heerlijk! Misschien wel de beste massage uit ons leven!

Er zijn twee grote tempels even buiten Yogya: de Prambanan en de Borobudur. De Prambanan is een prachtige grote Hindoeïstische tempel. We kregen een rondleiding van 2 studenten, rete interessant! De Borobudur is een buddhistische tempel. Vanwege belachelijk hoge toeristenprijzen (8 keer zo hoog als die voor de locals) zijn we helaas niet naar binnen geweest, maar we hebben hem gezien vanaf het uitzichtpunt op de Stumbu Hill even verderop.

Een ander absoluut hoogtepunt was de klim op de Merapi vulkaan, de meest actieve vulkaan van Indonesië, 2900 meter hoog. De klim was erg stijl en het was erg mistig, dus we hadden totaal geen gevoel voor afstand. Na 2 en half uur zagen we ineens de vulkaantop voor ons liggen, wauw! We zagen oude lavastromen en geulen waar de lava ooit gestroomd heeft. En onderweg naar boven kwamen we prachtige begroeiing met kleurrijke bloemen tegen.

Verder hebben we in Yogya de Javaanse dans gezien, het Kraton paleis van de sultan bezocht (Yogya heeft nog steeds een sultan), een batik tentoonstelling bezocht, gezien hoe Wajangpoppen worden gemaakt en de beroemde Luwak koffie geproefd. En natuurlijk Nicoles verjaardag gevierd! Coen had een heerlijk ontbijt op bed gemaakt en we zijn lekker naar het zwembad geweest en 's avonds hebben we Italiaans gegeten. En wat was dat goed!

Over eten gesproken: wat in Indonesië veel wordt verkocht is nasi (= rijst) goreng (= gebakken) campur (kiezen uit verschillende bakken met vlees, vis, groenten, ei, tofu of tempé). En ook zie je in Indonesië veel saté (allerlei soorten vlees op een stokje), gado gado (groenten met een pittige pindasaus en eventueel met rijst), en mie goreng (=gebakken noodles, meestal met een beetje groenten en kip naar wens). En iedere streek heeft zijn eigen specialiteiten. Hier in Java hebben ze bijvoorbeeld nasi gudek, dat is rijst met gekookte jackfruit. En ze hebben nasi uduk, rijst gekookt in kokosmelk.

Al met al zijn we nu al op twee maanden van de zes en half. We beseffen ons heel goed dat niet iedereen zo'n reis kan maken en dat we dankbaar mogen zijn dat we deze kans hebben gekregen. De kennis en ervaring die we hier opdoen, nemen we mee in de rest van ons leven.

Heel erg bedankt voor het lezen van ons verhaal (terima kasih) en selamat malam (goede nacht)!